MAÑÁN

Por fin ... a partir de mañán estou de vacacións, vou poder sentirme liberada polo menos 15 días, ¡algo é algo!.


Que venga, que venga
el tiempo que apasiona.

He esperado tanto
Que nunca olvido.
Miedos y sufrimientos
Huyeron al cielo.
Y la sed malsana
Oscurece mis venas.

Que venga, que venga
El tiempo que apasiona.

Tal la pradera
Entregada al olvido,
Crecida y en flor
De incienso y de abrojos,
Al zumbido huraño
De las sucias moscas.

Que venga, que venga
El tiempo que apasiona.

A ROSA QUE SANGRA

A ialma é unha roseira
frorecida, cuaxada
de rosiñas vermellas
e de rosiñas brancas.

Alegrías e penas
son o vento que pasa;
ás veces como un bico,
ás veces treboada.

Unha bágoa que xurde,
unha risa que estala...
¡son rosiñas que caien
da roseira da ialma!