miércoles, 2 de abril de 2008

REALEZA

Unha fermosa mañán, nun pobo moi tenrro, un home e unha muller, soberbios, berraban na praza pública:<<¡ Meus amigos, quero que ela sexa raiña! >>. <<¡Quero ser raiña!>>. Ela ría e tremía. Él falaba os amigos de revelación, de probas cumpridas.
Pasmábanse un có outro.
E foron reis toda unha mañá na que os reposteiros, acarminados adornaron as casas, e toda a tarde na que se adentraron polo lado dos xardíns e as palmeiras.

Bicos.